Zondag 1 maart 2009

Kort weekend, weinig tijd en niet echt veel nieuws.
Alles is ok en ik begin erg uit te kijken naar de terugreis. Vanaf vandaag begin ik af te tellen!
Deze week heb ik bijna een schorpioen meegemalen met de mais, ze kroop zomaar op de muur van de keuken van dona Eloisa. En waar er eentje zit zitten er meer... brrrr, gelukkig kwam dona Eloisa snel met een brandend stuk hout om het beest de weg af te snijden. Toch kijk ik 's avonds toch maar onder en naast mijn bed of er geen meer op de loer ligt.
Geen of weinig foto's ook deze week, ik hoop volgende week weer wat (letterlijk) zicht op de zaak te kunnen weergeven.
Tot vrijdag of zaterdag.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Dag Marijke,
ondertussen heb jij al een heel boek neergepend met al je ervaringen en dolle belevenissen ginds. Voor ons is het leven 'as usual': boulot, dodo, gelukkig ook wat vrije tijd en nu genieten van de natuur en de vogels die stilaan ontwaken. Wat zal het leuk zijn voor jou (en diegenen die uitkijken naar je terugkomst) om binnen enkele weken weer terug te zijn op vertrouwde bodem. Het is fijn dat je ernaar uitkijkt. Taak volbracht zeg maar en echt fantastisch hoe je het daar zo blijft doen. Grappige verhalen soms maar ook een zo andere realiteit. Geniet vooral van de laatste weken en sla het op op je harde schijf...eenmaal vertrokken uit je avontuur zijn het de mooie herinneringen die blijven....
Veel liefs, Patricia, Kristof, Mic, Mac en Mon....en de vissen...en....

2 maart 2009 om 13:21
Anoniem zei

Dag Marijke,
je ziet er geweldig goed uit met je nieuwe truitje...Ik kan opmaken uit je brieven dat je goed gevulde lange werkdagen hebt. De plaatselijke bevolking in die kleine dorpjes leven toch wel erg primitief. Maar ik heb ook de indruk dat net dat er voor zorgt dat je er zo goed uit ziet...leven op het tempo van je gastgezinnen, leven en werken met wat de natuur je te bieden heeft.Ik heb zo'n vermoeden dat stress niet echt in hun woordenboek voorkomt. De dag nemen zoals hij komt, "carpe diem"
geniet nog van die mooie, simpele dingen en maak er nog een boeiende laatste weken van.
Lieve groeten

3 maart 2009 om 15:05
Anoniem zei

Amaai Marijke,
Wat een indrukwekkend verhaal en mooie foto's. Voor ons is het genieten maar voor jou ...
We zien dat het werk daar veel inspanning en energie van je vraagt. Maar je doet het wel prachtig. (Je bent wat vermagerd, van het hard werken waarschijnlijk.)
Houdt veel moed, het zou toch geweldig zijn als de mensen daar weer een stap verder geraken.
We bewonderen je inzet en zijn zo trots op je. Ons vinnig energiek Marijke die een steen verlegd waar dat broodnodig is.
Lieve groetjes van Tamara, Busra, Julie, Emily, Evi, Angela, Gwendolyne, Daphne en Paula.

4 maart 2009 om 03:32

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)