Zondag - 23 november

Weer een week voorbij, net zoals thuis gaat de tijd erg snel, tenminste als je werk interessant is zoals hier. Zoals je op de fotos kan zien hebben we deze week vooral voor de school gewerkt. Leeskaartjes gemaakt voor de allerkleinsten, en zonder fotos de plantbakken in orde gemaakt om te kunnen uitplanten. 's Nachts komen er namelijk beesten de plantbak omwoelen, daarom zijn we bezig om met bescheiden middelen een omheining te maken. Ik spreek over we, en ik bedoel natuurlijk Tine en mezelf, de twee vrijwilligsters die momenteel voor Ecassef werken.
Tine is een vlotte 27-er die enkele jaren geleden al een jaar in Gambie gewerkt heeft. Hier zal ze zich ook een jaar engageren, en zo te zien is ze hier erg snel aangepast. Haar spaans vordert met de dag, hetgeen ik met mijn 51-jarige hersens niet klaarkrijg. Ben soms echt gefrustreerd, druk me wel uit, zij het soms met handen en voeten, maar beter zou toch 'spaans' zijn...
Vorige zondag zijn we naar de "ecuator" of naar 'la mitad del munde' geweest in Cayambe. Zoals je op de foto kan zien is de aantrekkingskracht daar evenwichtig verdeeld over de zuid- en de noordkant zodat een ei er kan blijven rechtstaan (het ei van columbus?)
De mooie mevrouw met haar dochtertje is de nieuwe muzieklerares Christina die we met een project van Ecassef kunnen betalen. Eerder kochten we al typische instrumenten van hier aan voor de school. Zondag zijn we Cristina gaan bezoeken, ze moet anderhalf uur reizen om een dag te komen lesgeven. Maar nadat ze een proefles gegeven had op school waren we wel echt overtuigd van haar muziek- en pedagogisch werk.
Woensdag hebben we met de vrouwen van Rushitamo de menu's besproken die ze aan de toeristen gaan aanbieden wanneer die hun organisatie komen bezoeken. Sauzen kennen ze hier niet, maar voor zichzelf wilden ze toch graag eens weten hoe we bijvoorbeeld kaassaus maken. De gasbus was bijna op dus stelden ze voor om op houtvuur te koken. Vuur was gauw gemaakt, aardappelen geschild en rijst gekookt. Maar om kaassaus met een pollepel te roeren is een ander paar mouwen. Heb dan maar iets geimproviseerd met takjes en twijgjes om te roeren. Beetje Robinsonachtig maar het lukte wel, het werd ook goed onthaald. Boter is hier nogal duur en ongebruikelijk (olie wordt het meest gebruikt), de nodige kruiden hadden we ook niet, enkel zout. Na een bord te hebben gegeten (naar onze normen van een portie) moesten we nog eenzelfde hoeveelheid maken die ze met veel smaak opaten.
Eten is hier zo belangrijk, op straat en overal zie je mensen eten, grote porties en altijd met dezelfde ingredienten. Vooral veel koolhydraatrijk voedsel (zie foto met mn bord rijst, gebakken mais, patatten en een soort bonen). De mensen zijn hier ook lekker mollig, maar ontberen toch de nodige vitaminen en mineralen die in fruit en groenten zitten. Ik snak dan ook naar fruit en groenten en een goede maaltijd. In mijn gastgezin krijg ik iets normaler eten 's avonds, maar toch altijd soep met patatten erin of een soort havermout, daarna rijst met patatten of frieten en altijd kip (kan bijna geen kip meer zien!). Dessert kennen ze hier niet, dat zou een enorme luxe zijn. Daarom koop ik af en toe een appel of ander fruit dat ik ken of drink ik een 'jugo' in een kraampje op de markt hier in Otavalo. Maar mijn regelmatige cafe-con-leche ontbreekt niet na het werk hoor.
Morgen planten op school, de zaailingen zijn eigenlijk al te groot, maar 't lukte niet eerder omwille van de woelbeesten.
De tijd is nu aan 't korten, Honduras komt eraan, maar eerst een tweetal weken vakantie (welverdiend) met Roger die afkomt. En of Honduras werkelijk kan doorgaan is nog de vraag, de steun van de stad Hasselt is ontoereikend voor het Lenca-project in Honduras. We wachten nog op de beslissing van de provincie Limburg voor bijkomende steun. Tijd brengt raad zeker?
Er is zeker nog veel geld nodig, anders gaat het project gewoon niet van start (vrijwilligers met goedgevulde beurs mogen dus nog altijd hun goed hart laten zien en storten op de rekening die op de uitnodiging van de sponsoravond stond, met eeuwige dankbaarheid van de Hondurezen natuurlijk).
De zon schijnt hier weer heerlijk, voormiddags toch, 's namiddag altijd regen, en thuis heeft het gesneeuwd hoorde ik. De kerstsfeer hier is gewoonweg 'raro', flikkerlichtjes al sinds allerheiligen, terwijl op straat iedereen in hemdsmouwen loopt... Zal toch wel de gezellige sfeer missen van Kerstmis, rond die tijd voel ik me altijd toch wat weker dan anders, maar zal dit jaar het gevoel wat rationaliseren en een realistischere kerstmis vieren hier.
Tot de volgende week, en ook heel erg bedankt aan iedereen die reacties stuurt, ze doen deugd en maken dat ik me in eenzame momenten (want die zijn er regelmatig) toch niet te alleen voel. Dikke merci!

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Dag Marijke,

Vandaag heb ik voor de eerste keer je blog te zien. Wahw, het lijkt me heerlijk om daar te zijn! De foto's zijn prachtig...zoveel mooie mensen en die kindergezichtjes...zo puur!
Een heel ander leven...
Knap dat je die uitdaging aangaat!
Ik ga je zeker volgen vanaf nu...
Vele lieve groeten van je naamgenootje ... Marijke Moors van den ergo. Doeiiiiiiiiiiiiiiii

Anoniem zei

Dag Marijke,
Jij bent een echte Robinson, zo creatief in het zoeken van oplossingen. Wij kennen dat jou van hier op school natuurlijk. Die mensen gaan je missen als je weg bent. Door jou ervaren ze zoveel.
Wij hopen dat de kas nog wat gespijst raakt om evenveel goeds te doen in Honduras.
Wij denken vaak aan je, ergens zweven we altijd dicht bij je door de lucht van Ecuador, misschien net als je voor je bakje troost zit. Marijke, we zenden je veel lieve groetjes en een dikke zoen voor alle goeds wat je doet.
Bruno, Jonas, Joris, Nicky, Bjorn, Kevin, Jimmy en Paula

Muriel zei

Hey Marijke,

Heb al meerdere keren gelezen over je spannende avonturen, maar nu pas een reactie geschreven... Shame on me!
Zou nog altijd zo meewillen met je, je verhalen doen me water in mijn mond lopen.
Hier is de sneeuw al snel gesmolten, heb wel nog met sneeuwballen gegooid met groep 3 (bart, Enes, Joris, Nicky, Christophe,Jimmy, Bjorn, Bruno) Ze vonden het sjiek! Helaas ist nu weer veel vieze regen en koude wind.
Voor de rest gaat alles nog zijn drukke gangetje, met de hondjes en de rest gaat alles goed :-)

dikke knuf en tot snel (ga mijn best doen)

Vera zei

Hallo juf Marijke
Ook in groep 12 volgen we jouw verhalen. Het is fijn om regelmatig over je avonturen te lezen. Het is daar een gezellig volkje. De foto's zijn heel mooi!
Wij zijn hier op school bezig met de nieuwe kalenders. Je weet wel: uitrapen, inbinden, verkopen... We gaan ook veel op stap met de belbus en de lijnbus. En zo voor het kerstverlof staan er nog wat feesten en een kerstmarkt op het programma. En dan weer vakantie!
Wij wensen je nog een leuke tijd in Ecuador en in het kerstverlof. We missen jou!
Groeten van groep 12: Kevin, Birger, Febe, Robin, Jannick, Lindsay en juf Vera

Anoniem zei

Hallo Marijke,

Wat een mooie verhalen toch (en je maakt er tijd voor) Ben je trouwens al wat onthaast? Want dat is toch ook een beetje de bedoeling voor jezelf, denk ik dan. Hoewel je het ginder wel serieus druk hebt met van alles en nog wat, de 'stress' zal toch wat minder aanwezig zijn, hoop ik voor jou. Hier blijft dat maar duren.. er komen geen 'rustiger' tijden meer, denk ik! (tenzij na het pensioen, maar dat willen die gepensioneerden ook niet gezegd hebben!) Ja , ik begrijp dat de maand december door jou toch ook een beetje anders beleefd wordt. En jij begint de maand dan al met te verjaren! Proficiat alvast, een heel dikke zoen met heel veel wensjes: onvergetelijk jaar, goede gezondheid, ... en vul maar in. Toch sjiek dat je dit allemaal op je 52ste doet! Dat doet niemand je na! En dan komt Roger binnenkort zeker? Dat zal het ook allemaal weer heel leuk en nieuw maken. Ben benieuwd naar de verhalen. En na nieuwjaar zal het voor jou en voor ons weer heel snel gaan, en zal je weer vlug terug in de school staan. Je cursus 'Halliwick' is betaald, hé. Goed om er weer helemaal in te komen.
Marijke, geniet van de verjaardag, want die zal wel UNIEK worden.
Knuffel van ons

Annie en Henri

Anoniem zei

Dag Marijke,

Met veel verwondering lees ik je verhalen zo ver hiervandaan.
Een ander leven voor jou daarginder. Zo mooi van je, je inzet en ik weet dat je je volledig geeft.
Hier is het altijd rush, rush; maar we willen en moeten ook zoveel.
Morgen ben je jarig, daarom EEN HEEL DIKKE PROFICIAT!!!
Geniet van deze speciale verjaardag.
Ik wens je alles wat je gelukkig maakt.
Veel liefs en dikke zoenen,
Petra

Anoniem zei

Hallo Marijke,
Ik wens je een fantastische verjaardag,op een heel andere manier, sjiek dat jij op je 52 ste dit aandurft en ik lees dat je zo lekkere kaassaus gemaakt hebt, amai!
Marijke geniet, dikke kussen en het allerbeste!
Karin

Anoniem zei

Hallo Marijke,
Wat is het fijn je avonturen aan de andere kant van de wereld te kunnen volgen. Het is geweldig wat je daar doet. Je ziet er op de foto's ook echt goed uit (... en je haar ook!). Hopelijk voel je je ook zo! Zeker met het fijne vooruitzicht dat Roger komt. Ik benijd je belevenissen, die ga je nooit meer vergeten! Zoveel kunnen zien, ervaren, leren, ... Dat het met je 51ste niet zo goed lukt met Spaans is niet zo erg, misschien lukt het op je 52ste beter. Alvast een dikke proficiat en een heel fijne verjaardag !
Ik word van nu af aan een trouwe lezer van je verslag en ga het donderdag voor de eerste keer in mijn klas gebruiken. Bedankt en tot de volgende keer ! 52 kusjes !
Myriam