Zondag 9 november 2008

Deze week was een vruchtbare week: ja, ook letterlijk, de groentenzaden in de serrebakken op school zijn al goed aan 't schieten! Maar ook in het kinderdagverblijf hebben we eindelijk een huisreglement kunnen opstellen om de hygiene, de veiligheid en het gebruik van de keuken te kunnen verbeteren. Het had wat tijd nodig zoals alles hier, maar de aanhouder wint. Ik moet wel zeggen dat we moesten werken met 'een stok achter de deur', nl. dat er zogenaamd een grote inspectie zou komen binnen 2 weken... Er is nog veel werk, het centrum is een van de mooiste en modernste in de hele omgeving van Otavalo, maar met het geld van het BuSO St.Gerardus kunnen we nu nog enkele verbeteringen aanbrengen zoals de aankoop van kleine baños(wc-tjes) voor de kleuters, het aanleggen van een reuzezandbak en als er nog geld over is, de aanleg van een veilige speelplaats ipv een modderige strook met een beetje onkruid...
Op school hebben we de eerste muziekleraar laten komen om een proefles te geven. Het is de bedoeling dat de kinderen hier een basis krijgen van muziek en meer specifiek van de typische indigenamuziek om hun eigen cultuur levend te houden, de kinderen zijn alvast heel enthousiast! De leraar was een virtuoos op al de instrumenten die we enkele weken geleden aankochten. Maar lesgeven kon hij niet echt en bovendien vroeg hij een uitzinnig hoge vergoeding. Jean van Ecassef was heel kordaat en stapte gewoon op na de vergelijking gemaakt te hebben met zijn eigen loon. 'Als ik doorreken' zei hij, 'dan verdien je op een maand de helft van de president van Ecuador'. De muziekleraar was ook aangebracht door een van de leraren van de school die hem direct een contract wou bezorgen, hetgeen zeker niet de afspraak was, ik kon het van ver al ruiken: hij kreeg een percentje als hij hem aan werk kon helpen... Zo gaat dat hier...
Nochthans had ik hem met handen en voeten uitgelegd dat we alle leraren een kans zouden geven mits het geven van een proefles, maar zulke manier van werken zijn ze hier echt niet gebruikelijk.
Vrijdag kregen we bezoek van een bus hollanders die het hele project (kinderdagverblijf, school en Rushitamo) kwamen bezoeken. Ria is een uitermate goeie gids omdat ze hier woont, de taal spreekt en de mensen en hun gewoontes en geschiedenis kent. Met enkele sprekende voorbeelden uit de realiteit kan ze de toeristen een duidelijk beeld geven van het leven hier en hoe alles stilaan in positieve zin aan 't evalueren is. Maar er is nog een (hele) lange weg te gaan.
Het werk begint me te bevallen, de taal ben ik nog lang niet machtig maar het betert stilaan toch. Ik merk ook dat wanneer ik goed geslapen heb alles veel beter gaat, ik herinner me de woorden beter en formuleer beter mijn gedachten. Ze lachen ook wel veel met mijn gebrekkig spaans, maar beter lachen dan huilen, of niet?
Deze week heb ik zelfs enkele keren meegegeten van de keuken in het centro infantil en de school zonder achteraf met buikpijn te zitten. Je moet hier eten aannemen, anders wordt je niet aanvaard. Zelfs als je dan je eten in een plastic zakje meeneemt is het goed (hetgeen ik dan ook doe en achteraf weggeef aan iemand die het meer nodig heeft dan ik).
Gisterenavond ben ik met de groep toeristen gaan eten in Otavalo, een heel andere keuken, heel lekker zelfs, maar ook een pak duurder natuurlijk voor toeristen!
Tussendoor probeer ik wat uit te zoeken voor als Roger binnen een 5-tal weken komt. Waar verblijven, waar naartoe enz... En tegen dan zit de eerste periode er al op! Na een dikke maand ben ik eindelijk wat aangepast en er is nog zoveel werk, maar Tine (de nieuwe vrijwilligster uit Brugge die hier komt voor een gans jaar) zal samen met Angelica zeker nog veel werk gaan verzetten.
Nu nog wachten op de beslissing van de stad Hasselt en de Provincie Limburg of de gevraagde subsidies voor Honduras goedgekeurd worden, indien niet blijf ik misschien wel langer hier op voorwaarde dat ik mijn visum dan geregeld krijg. Vamos a ver...
Naar het schijnt kan je moeilijk reageren op deze webpagina, Jona gaat proberen er iets aan te doen, zeker voor de leerlingen en collega's van Diepenbeek. Anders mag je voorlopig gerust reageren via mijn gewone mailadres .
Tot volgende week.